ប្រយោជន៍​សម្រាប់​ជីវិត

#ប្រយោជន៍​សម្រាប់​ជីវិត

--------------------
គោលធម៌ដែលញ៉ាំងជីវិតឲ្យស្ថិតនៅក្នុងប្រយោជន៍ ដែលហៅថា អត្ថ មានបីយ៉ាង គឺ ៖

១. ទិដ្ឋធម្មិកត្ថ ប្រយោជន៍បច្ចុប្បន្ន ឬប្រយោជន៍ដែលទាក់ទងនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ ជាប្រយោជន៍ដើម ជាកាំ​ជណ្តើរទី ១ ទាក់ទងនឹងការងារសម្រាប់រស់ មានទ្រព្យ មានកេរ្តិ៍ឈ្មោះ មានយស មានមិត្ត សុទ្ធតែល្អប្រសើរទាំង​ការចិញ្ចឹមជីវិតក៏ស្មើ មានតុល្យភាពក្នុងចំណូលចំណាយ ជាពិសេសសំខាន់គឺ ប្រឹងប្រែងស្វែងរកទ្រព្យដោយការ​ងារសុចរិត ។

២. សម្បរាយិកត្ថ ប្រយោជន៍ក្នុងលោកខាងមុខ ឬប្រយោជន៍ខាងផ្នែកគុណតម្លៃនៃជីវិត គឺជារឿងមានជម្រៅ​សម្រាប់ជីវិត ដែលមានការប្រព្រឹត្តទៅតាមហេតុបច្ច័យ ។ ប្រយោជន៍ទី ២ នេះ ជាការចម្រើនផ្លូវចិត្ត មានសទ្ធា​ មានសីល មានចាគៈ មានបញ្ញា តម្កល់ខ្លួនក្នុងគុណធម៌ ពោលគឺបានប្រើប្រាស់នូវទិដ្ឋធម្មិកត្ថ ដែលជាប្រយោជន៍​ទី ១ ក្នុងផ្លូវធម៌ល្អប្រពៃ សម្រេចជាគុណប្រយោជន៍រហូតដល់បានទៅជាអ្នកមាំទាំ នៅក្នុងសេចក្តីល្អរបស់ខ្លួន​ដល់ពេលត្រូវលះលោកនេះទៅ ក៏មានចិត្តស្ងប់ដោយមិនវង្វេងមិនហួងហែងកង្វល់នឹងអ្វីៗមិនភ័យចំពោះដំណើរ​ទៅកាន់លោកខាងមុខ ។

៣. បរមត្ថ ប្រយោជន៍ខ្ពង់ខ្ពស់ដ៏ក្រៃលែង ឬប្រយោជន៍ដែលជាសារៈពិតនៃជីវិត គឺជាទិសដៅចុងក្រោយបំផុត​ដែលជីវិតគួរតែបានចូលដល់ ។ ប្រយោជន៍ទី ៣ នេះ សំខាន់នៅត្រង់បញ្ញាពលៈ គឺការដឹងច្បាស់ នូវសភាវធម៌​តាមសេចក្តីពិត ជាការដឹងទាន់ដំណើរធម្មតារបស់សង្ខារធម៌ មិនធ្លាក់ចូលទៅក្នុងភាពជាទាសៈរបស់កិលេស រួច​ផុតអំពីការចាប់ប្រកាន់របស់ឧបាទាន មានចិត្តជាឥស្សរៈ ស្អាតផូរផង់ ភ្លឺស្វាងរុងរឿង ស្ងប់ប្រណីត បានចូលដល់​សេចក្តីសុខពិត ហៅដោយខ្លីថា និព្វាន គឺរលត់នូវកិលេសជាគ្រឿងកង្វល់ហ្នឹងឯង ។

#អត្ថទាំង ៣ យ៉ាងនេះ ចាត់បែងចែកជាថ្មីមួយបែបទៀតគឺ ៖

១. អត្តត្ថ ប្រយោជន៍ខ្លួនឯង គឺការដែលបានហ្វឹកហាត់អប់រំខ្លួនដោយល្អ សម្រេចផលអំពីការសិក្សា ចម្រើន​ដោយសតិបញ្ញា និងគុណធម៌ផ្សេងៗ ជាអ្នកសម្បូណ៌ទៅដោយវិជ្ជា និងចរិយា ពឹងខ្លួនឯងបាននៅក្នុងផ្នែក​សេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារ ការរស់នៅក្នុងសង្គម និងការមានសីលធម៌មាំមួន រហូតដល់បរមត្ថ គឺប្រយោជន៍ដ៏ប្រសើរចុង​ក្រោយ ។

២. បរត្ថ ប្រយោជន៍ដល់អ្នកដទៃ គឺការមានមេត្តាករុណា ការមានសមត្ថភាពរៀបចំជីវិតរបស់ខ្លួន ឲ្យបានជា​ប្រយោជន៍ទំនុកបម្រុងដល់អ្នកដទៃ ទោះជាផ្នែកខាងវត្ថុក្តី ផ្នែកខាងការសម្រួលផ្លូវចិត្តក្តី អ្នកដទៃអាចពឹងពាក់​បាន ។

៣. ឧភយត្ថ ប្រយោជន៍រួមគ្នាទាំងពីរផ្នែក គឺ ប្រយោជន៍ដែលជាសាធារណៈ ដូចជាសាលារៀន ផ្លូវថ្នល់ ស្ពាន​អណ្តូងទឹក សិល្បវិទ្យា និងសីលធម៌ជាដើម រៀបចំដំណើរជីវិតរបស់ខ្លួន ឲ្យប្រព្រឹត្តទៅដើម្បីជាប្រយោជន៍សុខ និងមានសេចក្តីល្អប្រពៃ ជាសាធារណៈដល់អ្នកដទៃ យ៉ាងហោចបំផុត គឺ មិនឲ្យការស្វែងរកនូវប្រយោជន៍ផ្ទាល់​ខ្លួន ប្រព្រឹត្តទៅដើម្បីបៀតបៀន ឬប៉ះពាល់ឲ្យខូចខាតអន្តរាយ ដល់ប្រយោជន៍រួមគ្នាឡើយ ។

( ខុទ្ទកនិកាយ ចូឡនិទ្ទេស ខគ្គវិសាណសូត្រ អធិប្បាយគាថា ព្រះបច្ចេកពុទ្ធ