មេរៀនទី៤៖ ភាព​ជា​បព្វជិត​ក្នុង​ព្រះពុទ្ធសាសនា​ថេរវាទ (មេរៀនសង្ខេប សំណួរ ចម្លើយ) - Business Buddhism

Website

មេរៀនទី៤៖ ភាព​ជា​បព្វជិត​ក្នុង​ព្រះពុទ្ធសាសនា​ថេរវាទ (មេរៀនសង្ខេប សំណួរ ចម្លើយ)

ចែករំលែកចំណេះដឹង

 

ជំពូកទី២ : វប្បធម៌សន្តិភាព

មេរៀនទី៤៖ ភាព​ជា​បព្វជិត​ក្នុង​ព្រះពុទ្ធសាសនា​ថេរវាទ

មេរៀនសង្ខេប

ពុទ្ធសាសនា​មាន​ពីរ​ផ្នែក​គឺ ពុទ្ធសាសនា​មហាយាន និង​ពុទ្ធសាសនា​ហីនយាន ឬ​ថេរវាទ។ និកាយ​ហីនយាន គោរព​ប្រតិបត្តិ​តាម​ពុទ្ធោវាទ​ព្រះពុទ្ធ​សមណ​គោត្តម​ដែលមាន​ចែងក្នុងគម្ពីរព្រះត្រៃបិដក។

១- ភិក្ខុសង្ឃ និងតួនាទីក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា

កាលបើបានបួសជាសាមណេរ ភិក្ខុ ឬបព្វជិតហើយត្រូវតែគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះ​វិន័យដែលព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់បានបញ្ញត្តិទុក។ បើបព្វជិតអង្គណាប្រព្រឹត្តខុសនឹងព្រះវិន័យ​ត្រូវទទួលការព្រមានពីសង្ឃតាមកំរិតទោសដែលបានប្រព្រឹត្ត។ បព្វជិតពឹងផ្អែកលើ​កម្លាំងស្មង ដើម្បីស្វែងរកចង្ហាន់បិណ្ឌបាត។ ការឆាន់ចង្ហាន់របស់ព្រះសង្ឃបានរយៈពេល​ពីម៉ោង៦ព្រឹក ដល់១២ថ្ងៃត្រង់ប៉ុណ្ណោះ។ តួនាទីចម្បងរបស់ព្រះភិក្ខុសង្ឃ គឺការថែរក្សា និងការពារលិទ្ធិ​ដែលមានចែងក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា។ ព្រះសង្ឃមានតួនាទី ៖

បរិយត្តិធម៌ គឺការសិក្សាជាសំខាន់(គម្ពីព្រះត្រៃបិដក)មានព្រះវិន័យ ព្រះសូត្រ និងព្រះអភិធម្ម។ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្នការសិក្សានេះប្រែក្លាយជាការសិក្សាភាសាបាលី ប្រែបាលី ធម៌វិន័យ និងវិជ្ជាទូទៅដូចជា ការសិក្សានៅសាលាចំនេះទូទៅដែរ។

បដិបត្តិ គឺយកធម៌វិន័យដែលបានសិក្សាហើយមកបដិបត្តិតាមត្រៃសិក្ខា មានសីល សមាធិ បញ្ញា ពោលគឺស្វែងយល់គោលធម៌ទាំងឡាយដែលជាវិន័យបញ្ញត្តិជាសីល សិក្ខា​បទ សំរាប់ភិក្ខុបដិបត្តិ។

ប្រោសសត្វ គឺការយកព្រះធម៌ដែលបានយល់ច្បាស់ ហើយទៅប្រៀនប្រដៅអប់រំ​ដឹកនាំពុទ្ធបរិស័ទឲ្យប្រព្រឹត្តតែអំពើល្អ តាមរយៈការទេសនា។

២- សិក្ខាបទរបស់ព្រះភិក្ខុសង្ឃ

ភិក្ខុដែលជាបព្វជិតពេញលក្ខណៈត្រូវរក្សាសីល៤ឬហៅថាចតុប្បារិសុទ្ធិសីល។ សីលទាំង៤មាន៖

  1. បាតិមោក្ខសំវរសីល

ភិក្ខុសង្ឃត្រូវសិក្សានិងប្រតិបត្តិជាលំដាប់ដូចខាងក្រោម៖

អនុសាន គឺជាពាក្យប្រៀបប្រដៅសម្រាប់ភិក្ខុទើបបួសថ្មី ដើម្បីឲ្យបានយល់ដឹងនិងប្រតិ​បត្តិ

  1. ឥន្ទ្រិយសំវរសីល

            ឥន្ទ្រិយសំវរសីល គឺការសង្រួមឥរិយាបថ ឬសង្រួមអាយតនៈខាងក្នុងទាំង៦ មានភ្នែក ត្រចៀក ច្រមុះ អណ្ដាត កាយ និងចិត្ត ។

  1. អាជីវបារិសុទ្ធិសីល

អាជីវបារិសុទ្ធិសីល គឺការរក្សាសីលឲ្យបរិសុទ្ធល្អ តាមរយៈការចិញ្ចឹមជីវិតរបស់បុព្វជិត ដោយមិនធ្វើអំពើខុសពីព្រះវិន័យ ដែលព្រះសាមាសាពុទ្ធបានព្រះបញ្ញាទុក ។

4.បច្ច័យសនិស្សិតសីល គឺការធ្វើសីលឲ្យបរិសុទ្ធតាមរយៈការប្រើប្រាស់បច្ច័យទាំងបួន មានចីវ បិណ្ឌបាត សេនាសនៈ និង គិលានភេសជ្ជៈ ដោយពិចារណាជាមុនសិន មុននឹងប្រើប្រាស់​បច្ច័យទាំងនេះ ។

៣- ភិក្ខុនី និងតួនានីក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា

ភិក្ខុនី គឺជាអ្នកបួសភេទស្រីនៃគណៈសង្ឃពុទ្ធសាសនិក ដែលបានឧទ្ទិសជីវិតចំពោះសាសនា រស់នៅក្នុងអាស្រម ឬកុដិ គ្មានកម្មសិទ្ធិផ្ទាល់ខ្លួន និងរក្សាព្រហ្មចរិយធម៌ជាអចិន្រ្តៃយ៍ ។ ភិក្ខុនី ក៏ដូចជាភិក្ខុដែរ គឺចិញ្ចឹមជីវិតដោយការដើរបិណ្ឌបាត ។

នៅប្រទេសកម្ពុជា តាំងពីសម័យបុរាណរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន គេពុំដែលបានឃើញនៅក្នុង​ព្រះពុទ្ធសាសនាថា មានអ្នកបួសជាស្រី ជាភិក្ខុនី ឬជាសាមណេរី ពិតប្រាកដទេ ប្រសិនបើ អាចមានវិញនោះ គឺអ្នកបួសភេទស្រីហៅថា “ដូនជី ” ដែលច្រើនតែជាមនុស្សដែលមានវ័យចំណាស់ ស្លៀកពាក់ស នោះគឺជាអ្នកកាន់សីលភេទជាគ្រហស្ថ ដែលប្រាថ្នាកាន់សិក្ខាបទព្រះពុទ្ធសាសនា​យ៉ាងតឹងរ៉ឹង​ដោយមិនបាច់បួស ។

៤- សិក្ខាបទសម្រាប់ភិក្ខុនី

ភិក្ខុនី ក៏ដូចភិក្ខុដែរ គឺត្រូវគោរពវិន័យបញ្ញត្តិ ឬបទបញ្ញត្តិផ្សេងៗដែលព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់​បានចងក្រងទុកមក ដើម្បីធ្វើខ្លួនឲ្យមានភាពបរិសុទ្ធ និងប្រាស់ចាកកំហុសធ្ងន់ធ្ងរ ភិក្ខុនីត្រូវតែគោរព សិក្ខាបទ ទាំង៨ប្រការដូចខាងក្រោម ៖

  • ភិក្ខុនី មិន​ត្រូវ​បណ្ដែត​បណ្ដោយ​ខ្លួន​ក្នុង​មេថុនកម្ម (ការ​រួមភេទ)
  • ភិក្ខុនី មិន​ត្រូវ​លួច​ទ្រព្យសម្បត្តិ​គេ
  • ភិក្ខុនី​ មិន​ត្រូវ​សម្លាប់​សត្វ
  • ភក្ខុនី មិនត្រូវពោលពាក្យអួតអាងហួសពីការពិត
  • ភក្ខុនី មិនត្រូវបណ្ដោយខ្លួនក្នុងការព្រមព្រៀងសេពកាមជាមួយបុរស
  • ភិក្ខុនី មិនត្រូវលាក់បាំងកំហុសធ្ងន់ធ្ងររបស់ភិក្ខុនីដទៃ
  • ភិក្ខុនី មិនត្រូវទទួលយកការណែនាំរបស់ភិក្ខុដែលត្រូវសង្ឃព្យួរទោស
  • ភក្ខុនី មិនត្រូវរំលោភបំពានដោយចេតនាលើសិក្ខាបទទាំងឡាយ​ដោយមាន​បំណង​អាក្រក់ ។

សិក្ខាបទខ្លះ ដែលបានកំណត់សម្រាប់ភិក្ខុនីដូចគ្នានឹងសិក្ខាបទ​កំណត់ឡើង​សម្រាប់​ភិក្ខុដែរ ។ សិក្ខាបទទាំងនោះ មានដូចជា ៖

  • ភិក្ខុនីមួយអង្គ ត្រូវមានបាត្រតែមួយ
  • វត្ថុណាមួយផ្ដល់ឲ្យភិក្ខុនីសម្រាប់គោលដៅណាមួយ គប្បីប្រើប្រាស់វត្ថុនោះ សម្រាប់​គោលដៅនោះ ។
  • ភិក្ខុនី មិនត្រូវបោះវត្ថុសៅហ្មងនៅលើផ្លូវសាធារណៈ ឬក្នុងស្រែចម្ការទេ
  • ភិក្ខុនី មិនត្រូវនិយាយជាមួយនរណាម្នាក់ក្នុងទីងងឹត កន្លែងកៀន ក្រោមពន្លឺព្រះច័ន្ទ
  • ភិក្ខុនីពីរអង្គ មិនត្រូវសឹងលើគ្រែជាមួយគ្នាទេ
  • ភិក្ខុនី មិនត្រូវអង្គុយនៅចំពោះមុខភិក្ខុ ដោយគ្មានការអនុញ្ញាតពីភិក្ខុទេ
  • ភិក្ខុនី មិនត្រូវចេញក្រៅនៅពេលយប់ ។ល។

ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ទ្រង់មានបន្ទួលថា កាលណាសិក្ខាបទ សម្រាប់ភិក្ខុនី មានខ្លឹមសារ ដូចគ្នានឹងសិក្ខាបទកំណត់ឡើងសម្រាប់ភិក្ខុ ភិក្ខុនីគប្បីប្រតិបត្តិតាមសិក្ខាបទាំងនោះ ។

សំណួរ

  • តើមានលក្ខណៈខុសគ្នាដូចម្តេចខ្លះរវាងបុព្វជិត និងគ្រហស្ថ ?
  • តើភិក្ខុសង្ឃមានតួនាទីក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា និងក្នុងសង្គមដូចម្ដេចខ្លះ ?
  • តើជីវភាពប្រចាំថ្ងៃរបស់បុព្វជិតក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនាថេរវាទ មានអ្វីខ្លះ ?
  • ដើម្បីធ្វើខ្លួនឲ្យមានភាពបរិសុទ្ធក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា តើភិក្ខុនី ត្រូវគោរពប្រតិបត្តិ​សិក្ខាបទអ្វីខ្លះ ?
  • តើភិក្ខុសង្ឃដែលបានប្រព្រឹត្តល្មើសនឹងសិក្ខាបទ«អករណីយកិច្ច៤យ៉ាង ឬបរាជិក៤» ត្រូវមានទោសដូចម្ដេច ?
  • ក្នុងនាមជាពុទ្ធសាសនិកមួយរូប តើអ្នកដឹកនាំជីវិតអ្នកដោយរបៀបណា ? តើអ្នក​ប្រកាន់​វិន័យយ៉ាងណាខ្លះក្នុងជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ ?
  • ប្រសិនបើព្រះសង្ឃប្រព្រឹត្តកំហុសឆ្គង តើមានផលវិបាកអ្វីខ្លះសម្រាប់សង្គម ?











No comments:

Post a Comment